از آخر مجلس شهدا را چیدند...
سلام بر تو که آلاله پرورى مادر
گلوى فاجعه را خشم خنجرى مادر
سلام بر تو که خورشید احترامت کرد
#بهشت گستره ى خویش را به نامت کرد
سلام بر تو که در راه دل پسر دادى
براى پیشکشى پارهى جگر دادى
تو را قسم به #گل پرپرت بگو با من
چه آمده است بگو بر سرت بگو با من
بگو که عقده ى دل واشود ، جوان داده !
کویر آینه دریا شود ، جوان داده
بگو چگونه زمین را به اشک خود شستى
ندانم ابر شدى یا به اشک خود شستى
بگو گلوى شهیدت ستاره باران بود
شب عروج ، خدا در دل تو مهمان بود
چگونه آن همه شب سوختى و دم نزدى
مدام دیده به در دوختى و دم نزدى
بگو کتاب شهادت همیشه یارش بود
دعاى خیر تو آن شب به کوله بارش بود
شهید داده ! فقط عاشق است مىداند
که عشق چیست ، شبیه چه چیز مىماند
نهنگ از دل مرداب سخت بیزار است
ستارهى سحر از خواب ، سخت بیزار است
اگر چه خواب خوشى باز از پسر دیدى
بلند قامت او را بدون سر دیدى
مباد ! آنکه به یاد شهید #گریه کنى
به جاى خالى او روز عید گریه کنى
چگونه تیغ خدا در نیام مىماند ؟
دلى که پخته شود خشک و خام مىماند؟
چنان که کوه ز موج بلا نمىترسد
غزا کننده زحکم قضا نمىترسد
بدان که مرد خطر را امید مىداند
و روز کشته شدن را چو #عید مىداند
کسى که #عشق بورزد به فکر هستى نیست
که در شراب سلامت نشاط #مستى نیست
زمانهاى که سر سوزنى تفاهم نیست
سرودن از گل و آیینه کار مردم نیست
چنان که از دل شب آفتاب مىجوشد
حقیقت است که مثل #شراب مىجوشد
اگر چه مدعیان حربهاى دگر بزنند
گل شهید تو را خارها به سر بزنند
به هوش باش ! زمین بىخدا نمىماند
و بوى لاله ز گلها جدا نمىماند
قسم به نام بلندت که قوت دلهاست
در این جهنم نامردمى خدا با ماست
به نام نامىات این #مثنوى بلند افتاد
همیشه نام تو خورشید آسمانم باد
