پدرم! ای کاش مزاری داشتی

می خواهم از تو (1) بگویم ، از توئی که ندیدمت ، می خواهم از تو بنویسم ، از توئی که نشناختمت ، توئی که وقتی ده ماه بیشتر نداشتم ، مانند پرستویی عاشق در بهاری دل انگیز که همه چیز سر از خاک بیرون می آورد ، کوچ کردی وسر بر خاک نهادی . چه می گویم ؟ چه خاکی ؟ چه سر نهادنی ؟

نه... تو مانند پرستوی عاشقی کوچ کردی به شهری که همه کوچه های آن رنگ و بوی شما را داشت . به شهری که هر چه در آن بود عشق بود وشور ، نور بود و نور ، آخر می گویند همیشه به دنبال نشانه این شهر بودی . شهری که روی نقشه نمی توان پیدایش کرد . برای همین در مناجاتت نوشتی :

" خدایا! همه جا دربه در دنبال تو می گردم و می دانم که فقط با شهادت به تو خواهم رسید "

باباجان !

از من دلگیر نشو که چرا نشناختمت ؟ 

آخر من کجا و خورشید کجا ؟

برای تفسیر شما باید که عشق را دید ، باید که عاشق را شناخت ، آخر می دانم که از شما کم نوشته اند .

از شما ها خیلی گفته اند . می خواهم بگویم خیلی غریب بودید ، خیلی غریب هستید . دوست دارم داد بکشم ، فریاد بزنم و به همه بگویم ای آدم ها!

ای پرستو های عاشق !

ای دل سوخته ها !

ای درد هجران کشیده ها !

ای از راه مانده ها !

ای قلم به دست ها !

از پدرم بنویسید . از پرستوهایی که کوچ کرده اند به شهر عشق و شهادت . از پدرهایمان . به خدا علم هایشان زمین مانده ! گرد خاک قلم ها را پاک کنید . به دست بگیرید عَلم هایشان را !

ای کسانی که با پرستوها بودید ! چرا مهر سکوت بر لب زدید ؟

از آنها بنویسید ، آنهایی که یک شبه ره صدساله پیمودند .

می گویند : " پدرم فاتح بود، فاتح سوسنگرد!"

می گویند : "در میدان نبرد چون شیر می جنگید ودر میدان دعا و راز و نیاز زاهدی بود که ساعت ها سر به سجاده  می گذاشت ."

می گویند :" غیر از خدا از هیچ چیز نمی ترسید . شجاع و دلاور بود ! "

می گویند : " قدم های محکم وآرامی داشت . نشان دار بی نشان بود . طالب شهرت نبود . "

می گویند : " خیلی به من علاقه داشت ، ولی دل به دنیا   نمی داد .  عاشق بود عاشق بسیج و بسیجی "

می گویند : " رفت که من در شام غریبانش بنشینم تا بزم دیگران روشن شود."

باباجان !

غروبها بخصوص غروب جمعه خیلی احساس دل تنگی می کنم ، خیلی دوست دارم ببینمت ! ولی نه ...

خوشحالم که نیستی تا ببینی بعضیها ، این خفاشان شب، این جغدهای شوم ، این دشمنان دوست نما چه ناله های دل خراشی راسر می دهند. خوشحالم که نیستی تا ببینی عده ای از انسانهای کور وکر در مقابل ایثار و فداکاری های شما ، چه علامت سئوالی گذاشته اند .

این روزها می شود درد غربت شما ها را در سوسنگرد لمس کرد . فقط خدایتان با شما بود و رهبرتان . الان هم فقط خدا با ماست و رهبرمان و همین ما را کفایت می کند .

ای کاش مزاری داشتی تا شب های جمعه به سراغت می آمدم و درد دل می کردم .

نه ... چه می گویم ؟ مگر عشق را می شود خاک کرد ؟  مگر سرخی عشق با سیاهی خاک در هم می آمیزد ، هیهات...!!

 ما کجا و افلاک کجا ؟! باز بیایید داد بکشیم ، فریادکنیم که :

" آی ادم ها ! آی شعرا! آی ادبا ! بیایید قلم هایتان را با مرکب سرخ رنگ خون پرکنید . حماسه ها رابه تصویر بکشید. بیایید به این نسل و نسل آینده نشان دهید که پیرو حسین (ع) بودن یعنی چه ؟ بنویسید که چگونه می شود غیر از خدا هیچ ندید !

بیایید پدرم را نه... ، پرستوها را ازاین قفس غربت آزاد کنید. بیایید مرهمی باشید برای زخمهای انقلاب که از دست دوست و دشمن  زخم خورده است . بیایید آب گوارای ایثار و فداکاری را به پای عشق بریزید تا بارور شود .

" بیایید برای شناساندن راهشان ، مقصدشان و مولایشان  کاری کنیم . "

آیا این  انتظار برای دل کوچک و رنج دیده من انتظاربی جایی است ؟ آیا توقع زیادی است که می خواهم بدانم در شام غریبان چه کسی نشسته ام ؟

پدرم !

ای ستاره بدر من ، ای قهرمان زندگی من ، ای سفر کرده عشق ! ای کاش می دیدمت وای کاش می شناختمت !

                                                                              دخترت حنانه

 

(1)   شهید علی تجلائی  از فرزندان سرافراز  لشکر عاشورا بود که در مسئولیتهای مختلف خدمت نمود از جمله  مسئولیتهای وی فرماندهی سپاه سوسنگرد و مسئول آموزش نظامی سپاه بود وی در عملیات بدر درخشید و ستاره بدر گردید و  به ملکوت اعلی پرکشید . روح اش شاد راهش مستدام.

---

منبع :